Ένα περίεργο απόσπασμα από την σημερινή ομιλία Παπανδρέου στην βουλή.

Είναι το σημείο της ομιλίας του όπου υπερασπίζεται την απόφασή του για δημοψήφισμα.

                        Εάν κάτι φόβισε τους εταίρους μας, αυτό ήταν πιθανώς ο φόβος για την απόφαση του Ελληνικού λαού.
Αλλά μια απόφαση, ακόμα και αρνητική, θα ήταν πολύ καλύτερη, πιο καθαρή και πιο υπεύθυνη, από το να συρθούμε για τρεις ή και έξι μήνες ακόμα, με τόσους να αντιστέκονται, να κρύβονται από τις ευθύνες τους, να επικαλούνται τον πόνο του Ελληνικού λαού και να προωθούν την αυθαιρεσία τού «δεν πληρώνω» ή ακόμα και τη βία.
                        Και μετά, να μας έρθει μια νέα αξιολόγηση της Τρόικας και να συμπεράνουν ότι απλά δεν τα καταφέρνουμε, να διαγνώσουν ότι απλά η Ελλάδα δεν μπορεί. Και τότε, να συνειδητοποιήσει ο Ελληνικός λαός το πραγματικό δίλημμα, αλλά πλέον πολύ αργά.
                        Και τότε, να έχουμε πάρει ένα δρόμο χωρίς γυρισμό.
Με την έξοδό μας από το ευρώ σίγουρη και με όσα αυτή συνεπάγεται. Χωρίς προειδοποίηση, δηλαδή, να υπάρξει ένας ακαριαίος θάνατος και μια βέβαιη χρεοκοπία.

                             Τι εννοεί ο ποιητής;