Καταγγελίες για πάνω από 200.000 κρατούμενους στη Βόρεια Κορέα κάνει η Διεθνής Αμνηστία, επικαλούμενη φωτογραφίες από δορυφόρους. Οι κρατούμενοι βρίσκονται σε ένα τεράστιο δίκτυο στρατοπέδων κράτησης όπου οι πολιτικές των βασανιστηρίων είναι ανεξέλεγκτες και οι συνθήκες διαβίωσης πλησιάζουν αυτές της σκλαβιάς, αναφέρει η οργάνωση.
Σύμφωνα με φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα, υπάρχουν τέσσερα με πέντε στρατόπεδα, τα οποία βρίσκονται σε επαρχίες του Νότου της χώρας.
Σύμφωνα με τον Σαμ Ζαρίφι, τον διευθυντή της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ασία, τα στρατόπεδα αυτά λειτουργούν από το 1950 και χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
τις ζώνες απόλυτου ελέγχου, όπου οι κρατούμενοι δεν αφήνονται ποτέ ελεύθεροι χωρίς να φορούν αλυσίδες
και τις ζώνες όπου οι όροι διαβίωσης είναι περισσότερο επιεικείς.
Η Βόρειος Κορέα εδώ και χρόνια κατηγορείται ότι διαθέτει ένα από τα χειρότερα συστήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά η ίδια απορρίπτει τις κατηγορίες και αρνείται ότι διαθέτει στρατόπεδα κράτησης.
Ο Τζονγκ Κιουντζίλ, κρατούμενος στο στρατόπεδο του Γιοντόκ από το 2000 μέχρι τι 2003 διηγείται ότι η εργάσιμη ημέρα ξεκινά στις 04.00 το πρωί και τελειώνει στις 20.00. Ακολουθεί μία δίωρη ιδεολογική επανεκπαίδευση.
«Εάν δεν αποστηθίζαμε τις δέκα ηθικές αρχές, δεν παίρναμε άδεια να κοιμηθούμε», δήλωσε ο πρώην κρατούμενος. Μόνο όσοι είχαν τελειώσει τις υποχρεώσεις τους είχαν δικαίωμα σε ένα μπολ 200 γραμμαρίων χυλού καλαμποκιού. Κρατούμενοι πέθαιναν κάθε μέρα.
Οι κρατούμενοι έτρωγαν ποντίκια ή σπόρους που έβρισκαν σε ακαθαρσίες ζώων για να επιβιώσουν. Ένας πρώην κρατούμενος στο Γιοντόκ εκτιμά ότι το 40% των κρατουμένων πέθανε από πείνα ανάμεσα στο 1999 και το 2001.
Οι αρχές των στρατοπέδων χρησιμοποιούν «κελιά βασανιστηρίων», μικρά δωμάτια όπου ο κρατούμενος δεν μπορεί να ξαπλώσει ή να σταθεί όρθιος. Οι κρατούμενοι παραμένουν σε αυτά για διάστημα τουλάχιστον μίας εβδομάδας, αλλά στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρεται η περίπτωση ενός παιδιού που έζησε εκεί επί οκτώ μήνες.
Στην έκθεσή του για την κατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών εκτιμά ότι 150.000- 200.000 άνθρωποι κρατούνται στα στρατόπεδα εργασίας της Βόρειας Κορέας.
 |
A satellite image showing the area of political prison camps in central |
Σύμφωνα με τον Σαμ Ζαρίφι, τον διευθυντή της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ασία, τα στρατόπεδα αυτά λειτουργούν από το 1950 και χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
τις ζώνες απόλυτου ελέγχου, όπου οι κρατούμενοι δεν αφήνονται ποτέ ελεύθεροι χωρίς να φορούν αλυσίδες
και τις ζώνες όπου οι όροι διαβίωσης είναι περισσότερο επιεικείς.
Η Βόρειος Κορέα εδώ και χρόνια κατηγορείται ότι διαθέτει ένα από τα χειρότερα συστήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά η ίδια απορρίπτει τις κατηγορίες και αρνείται ότι διαθέτει στρατόπεδα κράτησης.
Ο Τζονγκ Κιουντζίλ, κρατούμενος στο στρατόπεδο του Γιοντόκ από το 2000 μέχρι τι 2003 διηγείται ότι η εργάσιμη ημέρα ξεκινά στις 04.00 το πρωί και τελειώνει στις 20.00. Ακολουθεί μία δίωρη ιδεολογική επανεκπαίδευση.
«Εάν δεν αποστηθίζαμε τις δέκα ηθικές αρχές, δεν παίρναμε άδεια να κοιμηθούμε», δήλωσε ο πρώην κρατούμενος. Μόνο όσοι είχαν τελειώσει τις υποχρεώσεις τους είχαν δικαίωμα σε ένα μπολ 200 γραμμαρίων χυλού καλαμποκιού. Κρατούμενοι πέθαιναν κάθε μέρα.
Οι κρατούμενοι έτρωγαν ποντίκια ή σπόρους που έβρισκαν σε ακαθαρσίες ζώων για να επιβιώσουν. Ένας πρώην κρατούμενος στο Γιοντόκ εκτιμά ότι το 40% των κρατουμένων πέθανε από πείνα ανάμεσα στο 1999 και το 2001.
Οι αρχές των στρατοπέδων χρησιμοποιούν «κελιά βασανιστηρίων», μικρά δωμάτια όπου ο κρατούμενος δεν μπορεί να ξαπλώσει ή να σταθεί όρθιος. Οι κρατούμενοι παραμένουν σε αυτά για διάστημα τουλάχιστον μίας εβδομάδας, αλλά στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρεται η περίπτωση ενός παιδιού που έζησε εκεί επί οκτώ μήνες.
Στην έκθεσή του για την κατάσταση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών εκτιμά ότι 150.000- 200.000 άνθρωποι κρατούνται στα στρατόπεδα εργασίας της Βόρειας Κορέας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου