Ο υπουργός Παιδείας Κ.Αρβανιτόπουλος δήλωσε σήμερα:
«Μελετάμε έναν τρόπο ώστε τα βιβλία να μην τα πετάμε στο τέλος του χρόνου. Τι είδους σπατάλη είναι αυτή της τάξεως των 20 ή 30 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο;. Θα υπάρχει μια μεμβράνη σε κάθε σελίδα, που δεν κοστίζει τίποτα, ώστε να μη μουτζουρώνεται και στο τέλος της χρονιάς με ευταξία θα παραδίδονται στους επόμενους».
Αφού θυμίσω ότι το ίδιο σχέδιο είχε προαναγγείλει και η Α. Διαμαντοπούλου το 2010 , καλό θα ήταν κάποιος από τους συμβούλους του να τον πληροφορήσει ότι η επαναχρησιμοποίηση των βιβλίων είναι αδύνατη, για τον απλούστατο λόγο ότι οι μαθητές καλούνται να συμπληρώσουν ... ασκήσεις πάνω σ' αυτά.
Αυτό συμβαίνει σε ποσοστό 100% στα βιβλία του Δημοτικού και σε μεγάλο ποσοστό στις υπόλοιπες βαθμίδες.
Αυτό που σίγουρα μπορεί να γίνει είναι σωστός προγραμματισμός δηλαδή να εκτυπώνονται όσα βιβλία πραγματικά χρειάζονται .
(Σε σχόλιο στο διαδίκτυο διάβασα :"Το βιβλίο μαθηματικών κατεύθυνσης Γ λυκείου τυπώνεται για περισσότερο από 10 χρόνια σε τουλάχιστον 100.000 αντίτυπα κάθε χρόνο. Όλα αυτά τα χρόνια οι πρώτες 74 σελίδες του βιβλίου (πίνακες-γραμμικά συστήματα) ποτέ δεν διδάχτηκαν γιατί ήταν εκτός διδακτέας ύλης. Αν κάνουμε λοιπόν τον πολλαπλασιασμό 12 χρόνια επί 100.000 αντίτυπα το χρόνο επί 74 άχρηστες σελίδες το καθένα, θα μας βγάλει 88.800.000 σελίδες που τυπώθηκαν άδικα! Και αν αυτό το πολλαπλασιάσουμε με το κόστος εκτύπωσης της μιας σελίδας, θα βγεί αστρονομικό νούμερο!)
«Μελετάμε έναν τρόπο ώστε τα βιβλία να μην τα πετάμε στο τέλος του χρόνου. Τι είδους σπατάλη είναι αυτή της τάξεως των 20 ή 30 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο;. Θα υπάρχει μια μεμβράνη σε κάθε σελίδα, που δεν κοστίζει τίποτα, ώστε να μη μουτζουρώνεται και στο τέλος της χρονιάς με ευταξία θα παραδίδονται στους επόμενους».
Αφού θυμίσω ότι το ίδιο σχέδιο είχε προαναγγείλει και η Α. Διαμαντοπούλου το 2010 , καλό θα ήταν κάποιος από τους συμβούλους του να τον πληροφορήσει ότι η επαναχρησιμοποίηση των βιβλίων είναι αδύνατη, για τον απλούστατο λόγο ότι οι μαθητές καλούνται να συμπληρώσουν ... ασκήσεις πάνω σ' αυτά.
Αυτό συμβαίνει σε ποσοστό 100% στα βιβλία του Δημοτικού και σε μεγάλο ποσοστό στις υπόλοιπες βαθμίδες.
Αυτό που σίγουρα μπορεί να γίνει είναι σωστός προγραμματισμός δηλαδή να εκτυπώνονται όσα βιβλία πραγματικά χρειάζονται .
(Σε σχόλιο στο διαδίκτυο διάβασα :"Το βιβλίο μαθηματικών κατεύθυνσης Γ λυκείου τυπώνεται για περισσότερο από 10 χρόνια σε τουλάχιστον 100.000 αντίτυπα κάθε χρόνο. Όλα αυτά τα χρόνια οι πρώτες 74 σελίδες του βιβλίου (πίνακες-γραμμικά συστήματα) ποτέ δεν διδάχτηκαν γιατί ήταν εκτός διδακτέας ύλης. Αν κάνουμε λοιπόν τον πολλαπλασιασμό 12 χρόνια επί 100.000 αντίτυπα το χρόνο επί 74 άχρηστες σελίδες το καθένα, θα μας βγάλει 88.800.000 σελίδες που τυπώθηκαν άδικα! Και αν αυτό το πολλαπλασιάσουμε με το κόστος εκτύπωσης της μιας σελίδας, θα βγεί αστρονομικό νούμερο!)
Τα δικά τους παιδιά ούτε ληγμένα προιόντα θα φάνει ούτε απο μεταχειρισμένα βιβλία θα διαβάσουν οπότε γιατί να ζορίζονται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να φανεί... "λαικισμός" αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να δούμε σε τι ποσοστό τα παιδιά των 300σίων πάνε σε δημόσια σχολεία...
Διαγραφή